Opiekujesz się rodzicami, a oni w ramach wdzięczności chcą darować Ci nieruchomość, w której zamieszkują, pomijając przy tym resztę Twojego rodzeństwa?
Pamiętaj, w takim przypadku zawsze występuje ryzyko, że po ich śmierci rodzeństwo upomni się o zachowek. Świetną alternatywą dla umowy darowizny w tym przypadku może okazać się umowa dożywocia.
Jest to umowa, w której właściciel nieruchomości zobowiązuje się do przeniesienia własności nieruchomości na nabywcę, który w zamian zobowiązuje się do zapewnienia dożywotniego utrzymania zbywcy lub bliskiej mu osoby.
Obowiązek dożywotniego utrzymania, a właściwie jego zakres na ogół określają w umowie strony, a jeżeli tego nie zrobią z pomocą przychodzi treść art. 908 § 1 Kodeksu cywilnego.
Art. 908 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że w takim wypadku nabywca powinien przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednia pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.
Umowa dożywocia zawarta musi zostać w formie aktu notarialnego pod rygorem nieważności.
Pamiętać należy jednak, że umowa dożywocia jest opodatkowana. Nawet jeśli nabywcą jest osoba bliska zbywcy, np. jego zstępny, który nie musiałby płacić podatku w przypadku darowizny, ma taki obowiązek w przypadku umowy dożywocia. Wysokość podatku wynosi 2% wartości nieruchomości, a jego uiszczenie ciąży na nabywcy.
W określonych przypadkach prawo dożywocia zamienić można na rentę.
Jeżeli potrzebujesz pomocy zapraszam do kontaktu w celu umówienia się na indywidualną poradę prawną.
